۱۳۸۸ شهریور ۵, پنجشنبه

عاشقی اجتماعی وسیاسی


دارم ازتومی نویسم آشنائی این حـــقایق مـیشوی گوش کن تاآخرین بــــیت غزل بامن موافق میشوی
من دروغی کهنه ام بایادگـاری ازغروب جـمعه ها ای گناه آشناهم جرم ایــــــن دیوانه عاشق میشوی
نازنینم گفته ای صـبرت زیادست وزبانـت تلـخ تلخ رک بگویم خسته ام یاری گــری بار عـــلایق میشوی
بد مکن بامـــن ز پیش تو گـــــریزان مــــــی روم می روم اما تو بد نام نــگاه این خــــــلا یق میشوی
خسته میمانددوباره کوله بارم حجم نامفهوم عشق مثل آن روز هـای اول بی وفا مــــــانند سابق میشوی
آخرین اشک نگاهم خط به خط ازروی گونه میچکد گفته ام دراولیـن بیت غزل بامـــــــــن موافق میشوی
بازبشنو گرنگارماه لقا رفت ازبرت درایــــــــــن جهان
ای موسوی بازبرگفتارخویش این گونه صادق میشوی
فصل گل
فصل گل جزمی مشو سرگرم کــــــاری دیــگریی عــــــــــمرماشایدنپاید تا بـــــــهار دیـــگری
تاطراوت است سرسبزی غنــــــــــــیمت زنـــدگی ازکجا مـــعلوم بروید بـــرک وبا ری دیـگری
هرقدم صدها کــــــــمین گاه دارد این صـــیاد دهر تا پس ازما دم به دم گــیرد به کاری دیـگری
عشق رابعدازتوخواهم کشت دردل چونکه نیست تانباشد انتـــــــــــــظار وبیــــقراری دیـگری
قـصه پرداز زمان چــــــــون نوبت مـــــــــابگذرد میشود آییــــــــــــنه دارو یادگاری دیـــگری
بامــــــــــــــــــیان باستان دارد هــــوایی دل نشین تو نــــرو هرسو نگرد درلاله زاری دیـگری
ای( موسوی ) لاله را درباغ خـــــــــــود آبش بده
تونخــــــوا یک غنچه گل از گل غزاری دیـــگری

نسیم
نسیم صبح جان پرورزسوی یـــــــــار می آید خوشی وخــرمـــی هردم زبوی یارمی آید
شب تاریک ظلمانی چورخت خـــویش بربندد دل شوریده ای مــــارا شفق بسیار می آید
خزان رفت و بهار آمد شکوفه سر زد ازگلها صدای نــغمه ای بلبل ازایـن گلزارمی آید
غم ودردو جدای هــــــــا فراموشم شود دیـگر جمال یوسف مـصری در این بازار مـی آید
جهان ما زنور او شود روشن به حـــــکم الله خدا گفته است بنشینید به انتــــظـار می آید
مسیحی ای جوان آید در این دنیایی ظلـــمانی به امدادو نجات مـــــا در این دوار می آید
موسوی)هم مشومحـزون قراریارنزدیک است
که خــــورشیدی جــهان درعالم تکرار می آید
گلهای وطن
کشور زیبایی من در خاک وخون غلطیده است از سما یی کشورم افسوس خــــون باریده است
زخم ناسور دلش درمــــــــــــــان ندارد ایدریغ در فـــضای پاک او عـــــطر جنون پاشیده است
از غـــــــــــمی بی آبی خشکیده این بوستان ما حیفی گلهای وطـــن زردوزبــــون روئیده است
روز اول خــــــائین وخادم چـرا تفکیک نه شد؟ قلب مادر .زین مصیبت بازهــــم سوزیده است
کوه ودریا گریه کـــــــــردند بر شهیدان وطن بین جــوانانان وطن دست رازجان شوئیده است
سربلـــند آباد باشی ای وطـــــــن در این جهان
این(موسوی) دست وپایـت راروان بوسیده است


درد
عجب دردوعجب رنجی به جان است مـــصیبت هـای من پایان ندارد
دیگر با تلخ کـــــــــــامـــی خو گرفتم گــــــمانم درد من درمــان ندارد
فقیرو مســــــــکیـــن و برگشته بختم برایـم زندگــــــــی سامان ندارد
در امواج حــــــــوادث غــــرق گشتم شکسته زورقـم فـــرمان ندارد
وجــــــــــودم زین سبب آشفته گشته اگر بی جان شود گــریان ندارد
زهر سو باد و باران حـــــــــــــــوادث هجوم آورده ا ست پیـمان ندارد
خوشی هم گاه گـــــــــــــاهی رو نماید ولـــــی افسوس او دوران ندارد
برو ظـــــاهر تو در جـــــــنگ حوادث
شدم آمــــــــــاده او میــــدان ندارد
وصف حال خودم
نمیدانم کـه ظاهر در کـــــــــــــجایی بـــه تــخت سلطنت یا که گدایی
گهی در اوج شهرت شعر گـــــــویی گــــهی خوابیده روی بــوریایی
گـهی مست وغزل خوان در مـکاتب گــــهی ساقط ز دربار خـــدایی
گهی در زیرپایی همـــــــــچو موران گـــــــه بالاتر زمــرغان هوایی
گـــــــــــــــهی در عالم وهم و خیالی نـداری بـــــــــا حقـیقت آشنایی
گهی خندان گهی گـــــــریان نشستی نـدارد شام تـــــــارت روشنایی
گهــــــی در باغ و در بستـانی جـانا گـــهی تبعید این زنـدان سرایی
گهــــی اشعار تو هــــــــــم چاپ گردد گهی حـــــیران بماند از کجـایی
گهی کارش به بامــیان گه به سیغان یکاولنگ میبردخواهی نخواهی
گهی گوید که ظـــــاهر گشته مجنون
گــــهی او میـــــــکند یاوه سرایی

تعصب
تعصب آنـچنان کرده ا ست غــــــوغـا میــــان امـــــت و فـرزند زهــــرا
دو چشمم پــر زخـــــــون گردید امروز نمــیدانم چه خـــــواهد گشت فردا
برادر این که طــــــــرح دشمنان است نمیخواهد بمـــــــاند هردو یکجا
من و تو زاده یـک مــــــــــرزو بومیم بـــگو فرق تو بامن چیست جانا
زتاجیـــک تا هــــــــزاره تا به پشتون نمی یــــــــابم در اینجا برتری را
(موسوی)غم نخوراین جـا چنین است
همه خواهند دراین جـــــا برتری را
ثارنوال
ضعیف و نــــــــــــاتوان و بی پناهی تو مـــــبــینی که افتاده به چاهی
رخش زردولبش خشک ودلش خون تمــــــــام روز او با اشک و آهی
به هرسو رو کــــــــــند مردم گریزان چـرا کرده ا ست سوی من نگاهی
به دل گوید که چیزی خــواهد از من نـــــــدارم تــــــــا ببخشم پر کاهی
اگر کــــــــــــارش به ثـــــارنوال افتد به او گــوید که ای مردک سیاهی
چی داری تا دهی حـــق از تــــو باشد نــــــداری مسکن و شال و کلاهی
معاش من کم است جـــــــان بـــــرادر به غــیر از دادن پول نیست راهی
حقش ناحــــق شود از دست ظـــــالم چرا مـــــــردک به این روز تباهی
رود در پیش قــــــاضی با لـب خشک حـــــــق من را بگیر گر دادخواهی
ببین این حــــق گرفتن خـــــــرج دارد اگر داری بده گـــــــــویم خــــدایی
نداری پــــــول برو گم شو از اینـــجا اگــر حـــــــــــق ازتوباشد پرگناهی
نداری پول چرا کـــردی شــــــــکایت تصــــور کــــــرده ام از اغــــــنیای
برادر جـــــــــــان ببیــن حقم تلف شد به درد مـا غریـــــبان نیست دوایی
نمی خواهی به داد مـــــــــــا رسی تو به داد مـــــــــــــا رسد آخر خدایی
خدا هــــــم از فقیران نیست جـــــــانا وگــــــرنه تو بــه این روز سیاهی؟
خدا و دین و ایمــــــــــان از غنا است نمی بیـنی تو حــــــــــکم دادگاهی؟
به مسکین و فقیر رحــــــــــمی نباشد یتیم و بیوه زن با اشک و آهـــــی
گذر کن از کـــــــــــنارهر صــــــغیری لــگد مالش بــکن هروقتی خواهی
سلامش را جـــــــــــــوابی نیست آنجا اگـــــــــر باشد فــــــــقیر وبینوایی
قـــــضا با اغنـــــــــــــــیا هستند برادر نمــــــی بینی کـــــه دارد بارگاهی؟
به هــــــرجایی رود تعـــــــــــظیم گردد خوش آمـد گـویدو گوید خوش آیی
قــــــــــــدم بنهاده ای بر دیده مـــــــــا اگــــــــــر کــــــافرنگردم تو خدایی
تو هـــم مغروری از کـارت در اینـــجا کــــــــه داری اینچنین فرمانروایی
به پیش خـــــــــود چنین اندیشه کردی کـــــــه فرمانده به هر شاه و گدایی
قضاوت کــــــــن قضاوت کــن قضاوت نمی ترسی زحشرو دادخـــــــواهی
به زنـــــدان افــــــکنش تـــــاکه بـــیرد کـــــه جـــز کشتن نباشد هیچ راهی
تو خـــــونش را بچش تا که شوی سیر که دوران میـــکنی چـندین صباحی
ز ثـــــــارنـــوال بـــــــالا هــــم نترسی خودش رشوت خــورد هم گاه گاهی
به این بیــــچارگان رحـــمی نــــکردی توزجـرش میدهی هرقسمی خواهی
تــــو قــــبرش میــــکنی با آن کلنـــگت بـــــه قــــــانون جـــــزا هم آشنایی
چــــرا غــــم میــــــخوری جـــان برادر به این زخمــــــــم نمـــی یابم دوایی
مـــکـــــــــــن ظاهر تــــو ازآنان شکایت
گـــــرفــــــــتـارت کــــند بی تکیه گاهی






سرنوشت
سرشتم از ازل بـوداست و بــاغم دلم پر آه و انـــدو چشم پر نــــــــم
فغان زین چرخ گردون دارم ایدل غمم ازحد فزون است شادی هم کم
طرب جویا ن مرا از خودنــرانید تمام زندگــــی ام بــــوده مــــــــاتم
دراین دنیا چرا غم شد نصــــــیبم شده مـــویم سفیدوقـــــــــــــامتم خم
علاج درد مــــن جز رفتنم نیست دیگر درمـــــــــــان ندارد هیج در دم
سری قـــــــــــبرم بیا بعد ازوفاتم بریز ازهـــــــــردو چشمانت سرم نم
( موسوی ) قلب توصدپاره گردید
به برگ گل ندیدی هـــــــــــیچ شبنم


رنچ
نازنینی من چرا قلبم زتو رنـــجیده است ازنگار گل رخـــــم زجــــر فــــراوان دیده است
سربه صحرامیزنم تادرد مـن درمان شود لب فروبستم دوچشمم رود خــــون باریده است
درد بی درمان من درمان نـــدارد ای دریغ در گلستان وجـــودم خــــــار غـــم روئیده است
موی من درخردسالی شدسفیدازدست غم قلب من ازبار سنگی نت دیـگر شاری ده است
من جداازیارواغیارم دراین دشت ودمــن بس دلـــــــم آزورده ودرد جــــــدایی دیده است
ای(موسوی)یارتورفت ازبرت ترکت نمود
ازنـگارگل رخم هم بـی وفایـی دیده است


سرگذشت
ای برادرباتوام این قصه را خوب گوش کن چـــــــای تلـخ دم کشیده با نباتش نوش کـــن
در بیابـــان روزگــارداشتم دشوارروسخت بــی کس وبی خــــــــانــومان برگشته بخــــت
باد باران ابر طــــــوفان بود بــامن در نبرد پر شکسته بال کنده سر به زانــو رنـگ زرد
کشورم درخاک خون غلــطید ومن آواره ام مردمی مـا حرف حق نشنید مــــن بیچاره ام
حرف تلخ دیـــــــگران راگوش کردم بارها باغ وبوستان دیــگر در پیش چشمم خــــارها
طعنه زد برما بروگم شو که تو افــغانی ای ازدیـــــارت آمدی اینجــــــا که تو زنـدانی ای
ذره ذره تکه تـــــــکه پاره پاره پیــــکرت چشم گــــریان آه طوفان ازفـــــــراق مــــادرت
کشورت درخاک وخون چنگ برادررا ببین کشتی هـا پرازجسد در خون شناوررابـــــــبین
گفت و انجا مکتب ومسجد همه ویران شدند گــفت انـــجا ادم عـــاقل همــــه دیوان شدند
گفت بامـــن دانه ای شطرنج باشید هرکجا یا بدست رهـــــــبران یا که به جیـــــب اغنیا
گفت با من تو برو در کشورت وحدت کنید گفت با مـــــن ازتمام رهبران نــــــــفرت کنـید
گفت: است ان رهـبران سوداگران روزگار یا که تخت خویش را یا که سرای زرنـــــگار
خون ملت ریزدو با چشم آن بازی کـــــــند یا به سوی کودکان حـــــکم تیر اندازی کــــند
ای برادر باتو ام هوشیار شو هوشیارباش خــواب خوش برتوحــرام باشوخوب بیدارباش
ما همه فرزندیک خاک وطن یک بنده ایم روزمحـشر سرشکسته پیش او شرمـنده ایم
ظاهرادیگرتوهم بس کـــن قلم گریان شده
خون چکـید ازقلب او ازبهرتونالان شده
آزاده گان
میهن عزیزما سنـگر دلــــــــــیران است جاودانه نام تو خــاک پاک افغان است
ازهجوم بیـگانه پاره پاره اعضـــــــــایت شا هد و گواهی مـــا مرقد شهیدان است
پیکرجوانانت درمیان خــــــــون غرق اند درد جان فزای ما آه واشـک طفلان است
بنگریدبه سوی من هردوچشم من پرخون ازفراق یـــــــــاران و ازغم عزیزان است
خنجرازکمـــربرگیــــرروبسوی دشمن کـن تابکی اسیراواین که حــــــکم قرآن است
تاکه خــــونبود دررک پاسبانی کن ازخـاک دستورخــــداوندو این راه مسلمان است
توسنی ومــــن شیعه هردویــک مسلمانیم توبرادربامن این کــــــه فکر انسان است
ازدیارخــــــــــودتاکی مـــــــا اسیرو آواره سربزانو شرمنده حـــــــالت پریشان است
من شکایت دارم ازدیـــــــــــــــــارهمسایه شهرتش اگـــــرگویم اوبه نام ایران است
او به فکرسود خود خاک مــــــاکند ویران بی خـبر زحــــــــال ما رهبرجماران است
این دیار همسایه نام اوپلــــــــــــــید استان شیطنت کندهرجا مثل جوجه شیطان است
انگیلیس شکست خـوده درد هـابــــــدلدارد قــلب ها پرازخون ودیده های گریان است
شوروی زجــــا جسته و تابگیره ایـــنـجار سرشکسته برگشته مرغ ماغزل خوان است
این طرف دیگربنگر آمـده است وبـــاکرنای تـــوببین فرورفته هردوچشم گــــریان است
ظاهرامشو مـــــــــــغرورافتــخار مـــردانت
زیرپای نامردان هم به چـنگ دزدان است
قضاوت
روزمحشرراببین احــــــــــــکام داورراببین دیـــوان ودفتر راببین قاضی غضنفرراببین
این زنده گانی راببین رشوت ستانی را ببین درد نــــهانی راببین ظــــــــلم ستم گرراببین
ای مردم افغان ما ای شخص با ایمـــان ما خــوابیده پاسبان ما ویرانه سنــگر را ببین
ویران شده باغ وچمن کردیم جوانان راکفن بنـــگرکه غرقیم درلجن عمر شناورراببین
خورشید ماهم گم شده انسانیت معدوم شده چــون هیمه وهیزوم شده فرمان دالرراببین
داری موسوی سربسردرفکرتحصیل وهـــنرتاکی شوی توبارور درکشتی لنگر را بین

۱۳۸۸ شهریور ۲, دوشنبه

اشعار میهنی


جنگ توحش
جنگ وتوحش تابه چـند این کارحیوانی بس است قتل جــــــــــــوانان تابـکی این بارقربانی بس است
رشد وترقــــــــــی درجــهان باشد عظیم وجاودان درخواب غفـلت مانده ایم تاچند پس مانی بس است
ویران نمودی خانــــه را این کشورو کاشانه را جــــان ودلم ویران شده تخریب و ویرانی بس است
تاکـــــــــی غـــــلام اجنبی درست جــامی ا جـنبی رنج مــــــــــــــدام اجنـبی هرروز زندانی بس است
تخریب بـــــــود بامیان امروز واین عـصر وزمان مضحک بودبرانس وجان این کار نادانی بس است
وحدت کنید دراین جهان دنیا شود یک خــــــانمان ایـــن خود بودیک ارمغان افکار شیطانی بس است
یک وحدت ادیان شود افکارهـــــــا یـک سان شود چشم ازخوشی گریان شود تبعیض ادیانی بس است
درابـتدا اندیشه کــــــــن یک راه روشن پیشه کن ورنه پشیمان میشوی دیــــــــگر پشیمانی بس است
سیدظاهرموسوی
2009-06-25


ندانستم
من ندانستم دراین میهن که خدمــت میکند؟ که دفاع ازخاک وناموس که خیانت میکند؟
که فروشند خاک این کشور به دالــــر ودرم؟ که زسربازان این میهن حــــمایت میـــکند؟
که غلام حلقه گــــوشی کشور بیگانه است؟ که با ان خصم وطن باز هم رفـــاقت میکند؟
کس نمیداند که خـــدمت کار این میهن کیه؟ که به گفتار خودش هردم صـــداقت میکنید؟
که فرستد این جوانان وطـــــن را کام مرگ؟ انتحارو انفجارو هـــــــم چو بدعـــت میکند؟
که کند چشمان طفلان وطـن را پـر ز اشک؟ که به اطفال وطــــــن هر جا محـبت میکند؟
که کند کمک به مسکین وفقیری ایـن وطن؟ که وجــــود خویش را غرق سعادت میکند؟
که زند سیلی بـــــه رخسار یتم و بــــی پدر؟ صورت محزون او را پرجـــــــراحت میکند؟
که کشد دست نـوازش برسر ایــن کــودکان؟ که به دسترخوان خود اینهارا دعوت میکند؟
که بفکر دیــــن وقــــران است تا روز جـزا؟ درقیامت از شما قــــــــــــران شکایت میکند؟
مردم بیچاره را باوعده هـــا دل خوش کنند! که شرف دارد دراین جا؟ کی شرافت میکیند؟
میدهد غسل وکفن مارا دیــــگر بیگانه گان! درمسیر راه ازادی خـــجـــالــت مـیـکـــــــند؟
مردمان را میکشد ناحق به جرم اختشاش ! لــقمه نـانـی میـدهـــد بسیارهمت میــکــنـد!
مــی بردآثار تــاریخ را ازایـــــن شهرودیار! جی حفظ وامینت این هـــــا تجارت میــکند!
می خورد رشوت به هرجا تاکه کار اجراکند! ازبــــرای خـــودن رشوت رقـابت میــکند!
وقــــت ندارد کارمردم راسریع اجـــراکـــند! وقتی رشوت خوردنش بسیارفرصت میکند!
ابتدا قـــــــــــانون شکستن را رواج انداختند هـــــرکه قـــانـو بشکند اورا ملامت میکند
ای (موسوی) تونگو، آگاه شدند این اجتماع ازوجـــود خائنین هــرروز نفــــرت میکند
سید ظاهر موسوی
2009-04-25
صد دریغا
صددریغـــــــا کشورم ویــــرانه شد دلبری مـــحبــــوب ما بیگانه شد
مست ومی خواران ماقدرت گـرفت عالـــــــــم وفرزانه ها زولانه شد
مـــــــکتب ودانشکده ازدم خــــراب این جهالت در جها ن افسانه شد
عده ای کردند هـــــــــجرت ازوطن عده ای در زیرظـــــلم دیوانه شد
این چه بازی است با مــــا می شود خــــــرمگس ها آمده پروانه شد
جمع روشن فــــــــــــکرمادرزیر پا
ازقضــــــــــــا همال ها دردانه شد
انتخابات امده
انتخابات آمــــــده هوشیار باش ای هم وطن تابکی درخواب خوش بـیدارباش ای هم وطن
خاک پاک این وطــــــن هرروز سودا میشود تو بیا مــــانع این تجـــــــــارباش ای هم وطن
راز ورمـزی درهمین سوداگری بنهفته است باردیــگـــــرواقـــــــف اسرارباش ای هم وطن
باز بازی میشود باسرنوشت مـــــا وتـــــــــو تـــــوبـــیا نـــظاره ای قـــمارباش ای هم وطن
هیج کس درفکرمسکین وفقیرو گشنه نیست بی کس ودرمانده راغم خوارباش ای هم وطن
گرتو میخواهی که زیــــــــرپانگردی درجهان بازهــــم آمـــاده یـی پـــــیکارباش ای هم وطن
باردیگر جـــان من باوعده ها دل خوش مشو ازتـــــــمام مفسدین بیـــــزار باش ای هم وطن
زحمت این ها برای ما وتو نبـــود عـــــــــزیز با مـــــن دل سوخته تو همیارباش ای هم وطن
گــــفت برما ،مــــانداریم مسکن وکـاشانه ای بعد چـــندین شاهـــــــد اعمار باش ای هم وطن
قصرهـــــا میسازود گشتی به دریا مـــــــیزند تو زفــقـــــــرو بی چیزی بیمارباش ای هم وطن
ماهی لکــــــها معاش گیرد هفته ها خارج رود شاهد تبــــــدیل ایـــــــــن اسعارباش ای هم طن
تو بگو دراین وطن بر ما که خدمت کرده است شاهــــــد نکــــتایـــــی ودستار باش ای هم طن
برق داری؟ کونداری اب داری گشته جــــــاری سال های سال تـــــــــو بیکارباش ای هم وطن
ای (موسوی) بس دیــــــگر تاکی اسیرو دربدر باده را سرکش بــــیاخــماربــــاش ای هم وطن
سیدظاهر موسوی
2009-05-02